Over ons

wie zijn we?

Carla en Roelof zijn lang geleden samen verder gegaan...

In Den Oever, het kleine mooie vissersdorp op Wieringen aan de rand van het IJsselmeer en de Waddenzee, is sinds 1919 het orkest Apollo. Vanaf halverwege jaren 90 was Cees van Leeuwen(vader van Roelof) dirigent. Hij woonde welleswaar in het noorden van Friesland, iedere vrijdagavond ging hij de afsluitdijk over om te dirigeren. Vanaf het eerste moment ging Roelof als 12 jarige met hem mee. Hij speelde slagwerk en "hielp" zijn vader bij zijn verschillende orkesten. Maar bij Den Oever is hij volwaardig lid geworden.

Carla is als klein meisje blokfluit les gaan nemen bij dezelfde muziekvereniging. En toen ze over is gestapt op dwarsfluit, mocht ze ook bij het grote orkest onder leiding van Cees. Zoals op die leeftijd van jonge mensen is een leeftijdsverschil van 2 jaar aanzienlijk. Roelof en Carla hadden dan ook geen oog voor elkaar.

Maar toen Roelof 17 was en Carla 15 zagen ze voor het eerst iets bij de ander. Het duurde nog een paar maanden maar toen eindelijk gingen ze samen naar de film.
Toen Carla voor het eerst in mee ging met de boot van Roelof en zijn ouders hebben ze samen vaak gedroomd over een kleine kajuitzeilboot. Maar als jonge mensen zagen ze toen alleen maar problemen: waar moet de boot liggen, wat kost de aanschaf, wat kost het onderhoud enz.

Toen Roelof en Carla samen zijn gaan wonen in Zutphen, in het midden van Nederland , is het bootleven lange tijd uit het leven verdwenen. Ze zijn een paar jaar op vakantie geweest in de bergen van Zwitserland en hebben met een tent gekampeerd in Nederland en Duitsland.

Inmiddels had Roelof een eigen bedrijf en Carla was werkzaam in de autoschade branche. Toen de tweede dochter was geboren, besloten ze om een caravan te kopen. Liever wilden ze een boot, maar financieel was dat niet haalbaar.

Na een paar jaar op campings de zomer hebben doorgebracht wilden ze toch liever meer water in de vakantie. Op een kleine camping in Friesland is het allemaal weer terug gekomen. Het verlangen om op een boot te zijn. Bij de caravan is een bijboot gekocht met 8pk motor.

Carla en Roelof moesten(volgens de wet) het klein vaarbewijs deel 1 halen. Samen aan de studie en op de dag zelf, heeft Carla met 2 punten verschil van Roelof gewonnen. Maar beide hadden nu het vaarbewijs en er mocht gevaren worden met de rubberboot. Samen met de dochters en hond zijn verschillende tochten gemaakt vanaf de camping.

In 2014 deed zich de mogelijkheid voor om de zaak van Roelof, waar inmiddels Carla ook werkzaam was, te kunnen verkopen. En toen dat afgerond was wisten ze het zeker. De caravan werd verkocht en een boot werd aangeschaft. Zo simpel als dit klinkt, zo moeilijk is dat. Roelof is opgegroeid met een motorboot, Carla met een zeilboot. Roelof heeft zijn zin gekregen met de argumenten dat een motorboot van 12 meter lang en 4 meter breed genoeg ruimte geeft voor jong gezin om vakantie op te vieren. Daarnaast is er mogelijkheid om vriendjes en vriendinnetjes uit te nodigen.

In begin 2020 is besloten wat update aan de boot te doen. Roelof heeft alle 230V bekabeling vervangen en Wifi aangelegd. Ook is besloten om een omvormer/lader te laten plaatsen ipv 2 losse componenten. Door deze zoektocht, via internet en YouTube, kwam er steeds meer informatie over mensen met een DIY project op zeilboten. Het begon met Sailing Zatara maar al snel werd Sailing Uma gevonden en daarna nog vele meer.

Roelof begon interesse te krijgen in wat zeezeilen met zich meebrengt. Een heel contrast met de motorboot op de Friese wateren.

In de zomer van 2020 werd vanwege Covid-19 besloten om zoveel mogelijk zelfvoorzienend te zijn. Dit betekend, grote voorraad eten aan boord, zelf zo veel mogelijk brood bakken. Zo min mogelijk jachthavens aan doen, maximaal 1x per week een paar verse boodschappen doen. Daarnaast werd besloten om meer uren per dag te varen, liefst zo ver mogelijk bij de drukte van Friesland vandaan. Uiteindelijk deze zomer uitgeroepen tot 1 van de mooiste en relaxte vakanties. Het genot wat werd ervaren op het Ijsselmeer toen er geen andere boot in de buurt was gaf een ongelooflijke rust.

Toen deze ervaring gecombineerd werd met alle mooie(en minder mooie) ervaringen van zeilers over de hele wereld kwam er ruimte in de hoofden van Roelof en Carla om na te denken over de volgende stap na Casper.
Deze overdenkingen werden nog eens extra gestimuleerd door het overlijden van de ouders van Carla en de ziekte van haar zus. "Moeten we niet een stip op de horizon zetten van wat we in het leven willen?" Ja laten we dromen en stappen zetten die ons dichterbij onze droom kunnen brengen, terwijl we blijven genieten van het nu.